Een enorm tekort aan woonruimte is een vrij nieuw probleem voor een land als Canada. Al heel lang had Canada telkens juist een overschot aan beschikbare woonruimte.

Dat dit de laatste jaren ernstig veranderd is, moge bekend zijn. Canada is nu een land met een gigantische woningnood, waarvoor verschillende logische redenen opgesomd kunnen worden. Er wordt bovendien in brede kring de verwachting uitgesproken dat de woningnood de komende jaren aanzienlijk ernstiger zal worden. Er worden allerlei plannen aangedragen om daar eens flink wat aan te doen.

Eén suggestie is om het aanzienlijke bestand van vervallen, niet-gebruikte panden om te zetten in huisvesting voor de minstbedeelden. Dat zou goed uitkomen omdat dit juist de bevolkingsgroep is die de meeste problemen heeft met het vinden van woonruimte.

Inderdaad is er in elke grotere stad in Canada een flink aantal leegstaande, vervallen huizen te vinden. We zien verschillende redenen voor waarom die leegstaan maar de kern van de zaak is meestal dat het te veel geld kost om de woningen op te knappen. Vaak staan deze panden ook in achterstandswijken waar de huizenprijzen laag liggen en waar de sociale problemen het grootst zijn. Vandalisme en brandstichting verergeren de problemen al snel.

Hier en daar laten de eigenaars hun bezit helemaal versloffen en betalen zelfs de OZB niet meer. Dat gaat dan zo een aantal jaar en dan wordt het geheel ingenomen door het stadsbestuur. Na een afkoelperiode wordt het een en ander dan openbaar verkocht; en het liedje begint dan vaak ook weer van voren af aan. Weer enkele jaren later gaat wat er dan nog overgebleven is ook weer de openbare verkoop in.

In een grotere stad als Winnipeg, bijvoorbeeld, staan er zo honderden huizen. Men noemt die "derelict".  Dit soort situaties leiden tot niets dan ellende en trekken ook elementen aan die men in een veilige buurt juist helemaal niet zou willen. De buurt gaat er verder op achteruit.



Alsof men zojuist het ei van Columbus heeft ontdekt, wil men nu dit soort panden gaan opkopen en weer in orde maken, zodat er weer woonruimte ontstaat voor mensen die dat ook echt nodig hebben. Het zou bovendien helpen om een achterstandsbuurt juist weer wat leven in te blazen.

Maar ... wie moet dat doen? Verschillende stichtingen en liefdadigheidsinstellingen hebben zich al gemeld. Het zou wel een lieve duit gaan kosten en daar zit 'm de kneep. Het stadsbestuur heeft geen geld, het provinciaal bestuur geeft niet-thuis en de federale overheid heeft er al helemaal niets mee te maken. Waar het geld vandaan moet komen om dit simpele probleem daadkrachtig aan te pakken, dat blijft het grote vraagteken.

De vrees is dat het hele plannetje al snel zal verzanden, gewoon doordat men niet aan de benodigde middelen kan komen. Om mooi weer te spelen, wordt er misschien hier en daar een huisje opgeknapt. Maar verder, om de boel grootscheeps aan te pakken, dat zit er echt niet in.