Het komt nogal eens voor dat de stroom uitvalt, hier. Dat geldt wel in heel Canada maar vooral in de minder stedelijke gebieden. Voor wie afgelegen woont wel het meest.

Hoe dat komt, da's vrij duidelijk. Meestal ligt het aan een periode van heftig weer, waarbij sneeuw en wind voor de meeste problemen zorgen. De bovengrondse stroomdraden worden dan bijvoorbeeld geraakt door een vallende boom. Ook gaat er af en toe wat apparatuur kapot, zoals een transformator. Of er rijdt ergens een vrachtwagen tegen een stroommast. Er kan van alles en nog wat gebeuren zodat de stroomvoorziening onderbroken wordt.

Canadezen zijn er vrij laconiek onder. Het hoort gewoon bij het levensritme. Velen hebben de kaarsen al klaarstaan als de wind opsteekt; anderen hebben een heuse noodvoorziening, zoals een generator. Het helpt ook om een warmtebron te hebben die niet van elektriciteit afhankelijk is: een houtkachel bijvoorbeeld of bepaalde oliekacheltjes. Je leert er mee te leven.

Wie echt afgelegen woont heeft soms een extra groot probleem. Zonder stroom is er bijvoorbeeld ook geen water als de pomp uitvalt. Wie een eigen waterbron heeft, die loopt al snel vast. Nog vervelender wordt het als de stroom een tijdlang uitblijft. Dat komt voor als er veel schade tegelijk aan de leidingen is ontstaan. De reparatiediensten komen vrijwel meteen te hulp maar men concentreert zich op de draden die grotere aantallen klanten voorzien. Dit betekent ook weer dat de meest afgelegen huizen soms dagenlang zonder stroom zitten.

Plaatselijke overheden bieden dan zogenaamde "warming centres"  aan. Dat zijn openbare gebouwen waar men terecht kan om zelf warm te worden, om eventueel een warme maaltijd te nuttigen en zelfs om de mobiele telefoon aan te sluiten zodat die ook weer kan opladen. Een school, een gemeentehuis, een ontmoetingscentrum of een brandweerkazerne ... men heeft meestal al wel een plannetje klaarliggen. Er heerst vaak een ietwat jolige stemming op deze plekken. De saamhorigheid is terstond duidelijk.

Het klinkt allemaal erg als pionieren en dat is het misschien ook wel een beetje. Opvallend is dat de meeste Canadezen helemaal niet klagen over dit soort aangelegenheden. Het is nu eenmaal zo.

Er heerst eerder dankbaarheid: voor de hulpverleners maar vooral voor de technici van de stroommaatschappij die toch maar mooi in weer en wind aan de palen gaan hangen. En dan slaakt iedereen een zucht van verlichting als de stroom uiteindelijk weer aangaat!