Er worden wel eens wrange grapjes gemaakt over stakende ambtenaren, in die zin dat niemand er iets van zal merken want ambtenaren dragen toch niets bij aan de economie.

Momenteel is het prijs in de gemeente “Region of Waterloo”, gelegen net buiten Toronto. Zo’n 240 ambtenaren in een bepaalde vakbond die de “Outside workers” vertegenwoordigt, hadden een staking afgekondigd om de bekende redenen (meer geld, minder werk) en die staking duurt al drie weken voort zonder dat er een einde aan lijkt te komen.

Dit stelt de gemeente voor bepaalde problemen want de aanname dat ambtenaren toch niets doen, is natuurlijk helemaal onjuist. Er worden heel wat klussen geklaard door de “Outside workers” en dat is zeker merkbaar voor de bevolking want dit zijn nu juist te ambtenaren waarvan iedereen kan zien dat er gewerkt wordt. Ze doen het niet stilletjes in het gemeentehuis, ze trekken eropuit.

Het betreft bijvoorbeeld de ploegen die ervoor zorgen dat de gaten in de wegen worden bijgevuld. Canada’s wegen worden gruwelijk slecht onderhouden zodat er, vooral gedurende de winter, echt gigantische kraters in kunnen vallen. Men heeft een systeem ontwikkeld om die gaten met wat asfalt te vullen zodat de weg weer berijdbaar is.

Maar als de wegwerkers staken, dan worden er ook geen gaten gevuld. Hals over kop heeft men wat aannemers ingehuurd die de ergste gevallen uiteindelijk wel te lijf gaan. Die gaten worden dan wel gevuld, maar het betekent ook dat er op veel andere plekken niets wordt gedaan. De klachten op het gemeentehuis stromen binnen. En het ziet er naar uit dat nogal wal mensen een schadeclaim gaan indienen ook. Dat kan inderdaad als de gemeente nalatig is geweest. De garagebedrijven in de buurt melden dat ze veel extra reparatieklussen te verwerken krijgen.

Ook de drinkwatervoorziening moet op peil gehouden worden. Van groot belang is dat de chemicaliën op tijd worden bijgevuld en dan vooral het chloor. Zoals bekend zijn dat soort toevoegingen usance in Canada. Als men daar zomaar mee zou stoppen, dan zou dat een gevaar voor de volksgezondheid opleveren, zo meent men.

Behalve door aannemers in te zetten, wordt er ook gebruik gemaakt van managers en ander personeel dat niet in een vakbond zit of althans ten minste in een andere vakbond. Zo zijn er toch, min of meer, zo’n 120 ambtenaren bezig die elke dag een prioriteitenlijst krijgen. Het is, met de halve bezetting, wel dweilen met de kraan open, zo klaagt men.

Toch zijn er links en rechts wel wat problemen. Het afval wordt ternauwernood opgehaald maar de gemeentelijke stortplaats is helemaal dicht. Het beheer van de rioolwaterzuivering is overgedragen aan een provinciale dienst – want dat moet zonder meer echt doorgaan.

Maar veel klussen versloffen een beetje. Het indraaien van een nieuw lampje bij een verkeerslicht bijvoorbeeld, het vastzetten van een stoeptegel, opruimen na een verkeersongeval, het zijn allemaal van die klussen die je niet merkt, tenzij ze eens niet uitgevoerd worden.

Men hoopt intussen dat het nu niet meer gaat sneeuwen – maar als dat toch gebeurt (wat niet ongebruikelijk is in maart of zelfs april), dan houdt men rekening met een enorme chaos.