Nog altijd kun je blikken vol ontzag oogsten als je in Europa vertelt dat je in Canada woont – of gaat wonen. Iedereen weet toch wel dat het een bijzonder fraai land is; zo begerenswaard.

Wie echter al langere tijd in Canada woont kan dit verhaal misschien anders inkleuren. Hoe heeft Canada zich de afgelopen decennia ontwikkeld? Gaat het de goede kant op of juist niet. De overweldigende mening lijkt te zijn dat het land gigantisch aan het afglijden is. Hoe zit dat nu?

ZORG – Nog maar enkele decennia geleden was de zorg gewoon beschikbaar voor alle inwoners voor wie dat nodig had. Langzaam maar zeker zijn er enorme wachtlijsten ontstaan. Ziekenhuizen zijn vaak oud, eng en vies. Er is een enorm tekort aan zorgpersoneel. Veel medewerkers in deze branche stappen op omdat de werkomstandigheden niet meer te harden zijn.

HUISVESTING – Canada heeft tegenwoordig een gigantisch tekort aan woonruimte in bijna alle prijscategorieën maar natuurlijk vooral voor wie niet veel te makken heeft. Huren zijn enorm duur geworden en koophuizen ook. Nog nooit had het land zoveel daklozen.

INFRASTRUCTUUR – De wegen zijn vervallen en er worden er niet voldoende bijgebouwd. Vooral rond de grote steden heerst een permanent verkeersinfarct.  Dit is snel veel slechter geworden. Openbaar vervoer was al matig maar wordt links en rechts wegbezuinigd. Fietsen of te voet gaan blijft een hachelijke zaak.

BELASTINGEN – De inkomstenbelasting op federaal niveau gaat weliswaar “slechts” tot 33% van het inkomen, maar omdat er ook provinciale inkomstenbelasting overheen komt, betalen velen meer dan 50% - waar erg weinig tegenover staat. Dan zijn er de accijnzen op benzine, drank en rookwaar – die zijn telkens weer verhoogd. Dan de OZB die enorm is opgelopen. En de omzetbelastingtarieven ook.

ARMOEDE – Het lijkt er sterk op dat er tegenwoordig veel meer straatarme mensen in Canada zijn dan slechts enkele decennia geleden. Het aantal daklozen groeit voortdurend. Het aantal klanten bij de “Food Bank” wordt groter en groter. Mensen kruipen met velen in een woning om de huur maar te kunnen betalen. De bijstandstarieven staan continu onder grote druk.

RACISME – Met de aankomst van miljoenen mensen uit andere culturen, wordt Canada telkens agressiever wat betreft het racisme. De differentiatie met bepaalde groepen die al langer in Canada zijn wordt ook aangewakkerd en zelfs wettelijk onderschreven. Linksom of rechtsom, het racisme groeit al decennialang.

HET IMMIGRATIESYSTEEM – Ooit moest je een gedegen aanvrage doen om naar Canada te mogen emigreren, tegenwoordig worden velen met het grootste gemak toegelaten zodat er sprake is van een overvloed aan immigranten. De aantallen zijn gigantisch omhooggegaan. Omdat bijna alle immigranten flink wat geld meebrengen en dat vervolgens in Canada uitgeven, vaart het land er zo te zien wel bij. Ook profiteert Canada enorm van jonge, reeds opgeleide vakkrachten die Canada veel economisch voordeel opleveren, terwijl de dure opleidingen juist door andere landen werden betaald.

Al met al is het nauwelijks te ontkennen dat Canada het land niet meer is waar mensen zich tien, twintig, dertig of veertig jaar geleden op richtten. Om op te stappen is voor velen niet zo gemakkelijk. Het komt wel voor maar de juiste emigratiecijfers worden niet verstrekt door de Canadese overheid – die het misschien vaak zelf ook niet precies weet omdat er, immers, geen burgerlijke stand bestaat in Canada.

Wel is het zonder meer duidelijk dat er nog altijd meer mensen naar Canada komen dan er vertrekken. Als het dan vooral de niet-productieven zijn die vertrekken, terwijl frisse, jonge werkwilligen zich toch melden, dan vaart het regime daar uiteindelijk wel bij.