Financiële problemen in Fauquier;
Een oppervlakkig zeer grote gemeente in Ontario.
We kregen bericht van een echtpaar in Ontario dat financieel in de knijp begint te komen doordat de gemeente waarin ze wonen zich financieel in de nesten heeft gewerkt. Het is een raar verhaal.
Nogal wat oudere Canadezen doen dit ook wel zo: ze verkopen hun huis in de stad zo rond het tijdstip dat je met pensioen gaat. Je inkomen zal dan flink teruglopen maar je hebt ook minder nodig, zo luidt de logica. Na het huis in de stad zo duur mogelijk verkocht te hebben, zoekt men een kleiner huis op een voordeligere plek - verder van de bewoonde wereld.
In het plaatsje Fauquier was een leuk, betaalbaar huis gevonden dat groot genoeg leek. Niet alleen was het er heerlijk stil en schoon, ook de gemeentelijke “Property Tax” was er gering. Dat is logisch want er worden ook heel weinig diensten geleverd zoals recreatieve voorzieningen, openbaar vervoer en een eigen politiemacht, dus is de financiële behoefte van de plaatselijke overheid gering.
Het dorpje maakt deel uit van de gemeente Fauquier-Strickland, waar in totaal zo’n 500 mensen wonen. De bevolkingsdichtheid hier bedraagt een halve ziel per vierkante kilometer. Het inwonertal was 25 jaar geleden nog 750 en de dalende tendens zal wel voortzetten als je kijkt naar de gemiddelde leeftijd van de bewoners hier: 60.
Omdat deze gemeente zelfstandig is, heeft het een eigen begroting. Die is ineens volledig scheef komen te liggen. Het echtpaar waar we het over hadden, die de “Property Tax” zo redelijk vonden hier, kregen de schrik van hun leven toen ze een nieuwe aanslag kregen die ineens van $2000 per jaar opliep tot $5600 per jaar. Het gemeentebestuur geeft al aan dat er meer verhogingen moeten worden verwacht.
Wat is er in hemelsnaam aan de hand? De burgemeester legt het uit. Men heeft tijdens Corona bepaalde uitgaven moeten doen die nu terugbetaald moeten worden en bovendien zijn bepaalde infrastructurele werken veel duurder uitgevallen dan was begroot. Omdat de onkosten uit de hand zijn gelopen, moeten de inkomsten opgekrikt worden. En in Ontario is men daarbij bijna volledig aangewezen op de “Property Tax”. Iedereen moet dus ineens flink in de buidel tasten.
Maar het wordt nog veel erger. Omdat er doodleuk geen geld meer is, denkt men er over om de gemeentelijke dienstverleningen, voor zover die er nog zijn, toch maar volgende maand helemaal op te schorten. In de zomer is dat misschien vervelend, als dat zo de winter in gaat, loopt alles vast want de sneeuwschuivers moeten echt betaald worden. Wat nu?
Meteen kijkt men reikhalzend naar een hoger overheidsniveau: naar de provincie Ontario, dus. Die kunnen de gemeente onder een soort van curatele stellen en in feite de boel overnemen. Ze zouden ook deze dunbevolkte gemeente kunnen dwingen te fuseren met een nabijgelegen krachtigere gemeente – maar of die Fauquier-Strickland met al zijn schulden dan wel zouden willen hebben, is een ander punt.
Een laatste mogelijkheid is een gemeentelijk financieel bankroet. Dat is al honderd jaar niet voorgekomen in de provincie en het is zeker niet een oplossing die de schoonheidsprijs zou verdienen. Bovendien zou het leiden tot weer heel wat andere complicaties.
Het provinciaal bestuur onderzoekt de zaak momenteel. Wat er verder van zal komen, weet niemand. De bewoners wachten in onzekerheid af. Maar die “Property Tax” moet toch nog wel mooi betaald worden.
