Hoe matig de gezondheidszorg ook is in Canada met vaak enorme wachttijden, zo opmerkelijk is de inspanning van de apotheken; er zijn er ontzettend veel.

Zelfs in veel kruidenierszaken en warenhuizen en zelfs bij de groothandel is er vaak een afdeling te vinden die als apotheek fungeert. Er is dan een balie om recepten af te geven en de medicijnen op te halen maar ook uitgebreide winkelruimte om andere medicijnen, die bijvoorbeeld zonder recept te verkrijgen zijn, direct mee te nemen.

Als je pillen, drankjes of zalfjes nodig hebt, ook indien die op recept zijn, kun je dus bijna overal terecht. Je wordt vaak snel, kundig en vriendelijk geholpen maar je moet over het algemeen wel gewoon voor al je medicijnen zelf betalen. Veel Canadezen hebben een bijkomende verzekering en dan moet je soms een deel maar soms ook haast niets zelf betalen. Voor speciale groepen van de bevolking zijn er aparte regelingen. Wie bijvoorbeeld in de bijstand zit, kan vaak wel een speciale korting krijgen. Ook voor gepensioneerden zijn er aparte fondsen.

Al die apotheken hebben veel klandizie. Je krijgt al snel de indruk dat er in Canada véél meer medicijnen worden voorgeschreven dan in Europa. Haast iedereen neemt wel iets in en velen gebruiken verschillende medicijnen. Men lijkt er ook naar te leven. Als je naar de dokter gaat, dan is het consult eigenlijk pas geslaagd als je er met een vuist vol recepten vandaan komt. Men verwacht dat gewoon zo.

De meeste apotheken zijn niet alleen apotheek. Je kunt er chips, kauwgum, zuivelproducten, chocolade, schoonmaakmiddelen, frisdrank, schoenpoets en wie weet wat nog meer halen. In de kruidenierswinkels en warenhuizen is dat dan juist omgekeerd, daar zijn de medicijnen meer bijzaak. Je kunt dan je receptuur afgeven en een half uurtje later, net als je klaar bent met winkelen, kun je het medicijn ophalen.

De meeste winkels zijn ook nog eens zeven dagen per week open, vaak zelfs op nachtelijke uren. Aan apotheken is er dan ook een gigantisch overschot. Hier en daar kun je medicijnen zelfs thuisbezorgd krijgen. Sommige herhaalrecepten kun je telefonisch doorgeven. Hier en daar zijn apothekers ook bevoegd bepaalde diagnoses te stellen, wat de druk op artsen zou moeten doen verminderen.

Er is in Canada een tekort aan artsen maar niet aan apothekers. Voor de arts hoef je niet te betalen maar voor de apotheker wel. Zou het een iets met het ander te maken hebben?