De trend was jarenlang om flink fietspaden aan te leggen. Daar waren verschillende goedbedoelde redenen voor - maar in de praktijk lijkt het nu anders te lopen.

Het is nuttig om mensen op de fiets te krijgen. Da's altijd beter dan al die auto's overal; en het is nog gezonder ook. Maar omdat fietsen tussen de auto's echt heel gevaarlijk is, moeten er dan wel fietspaden komen.

Er zijn er zo enkele in Canada maar die lopen meestal van nergens naar nergens - en hebben dus nauwelijks een functie. Inmiddels wilde het stadsbestuur van Toronto twee stukken onzinnige fietspaden in de stad aan elkaar koppelen door een ontbrekend stuk aan te leggen. Dan krijg je één lang fietspad, zo hoopt men.

Daarbij is het probleem dat dit nieuwe stuk fietspad door een vrij nette buurt zou moeten lopen (Parkdale). Dat is op zich geen probleem want er lijkt ruimte zat te zijn. En toch is een groot percentage van de buurtbewoners nu in opstand aan het komen tegen dit vreselijke stuk nieuw fietsgenoegen. De gedachtengang is: een fietspad is prima, maar niet hier.

Wat is er namelijk het geval? Op het wegvak waar het fietspad zou komen, moeten andere functies van de openbare ruimte worden opgegeven. Het begint al met parkeerplaatsen - die zullen vervallen. Er wordt ook een stuk rijbaan voor auto's zomaar weggehaald - da's vreselijk voor autominnende Canadezen. En dan die gevaarlijke fietsen die binnenkort door de straat zullen zoeven. Je hoort ze niet aankomen dus het zijn stille moordenaars - gevaar voor de kinderen, voor de ouderen, nee voor iedereen!

Maar het is nog veel erger. Doordat de auto's in de straat waar het fietspad moet komen, gehinderd worden, zullen sommige automobilisten willen uitwijken naar een andere straat. En laat daar nu net een school liggen. Men brengt dus nu te berde dat de verhoogde verkeersdruk in de schoolstraat wel heel erg gevaarlijk zal wezen.

Grote kans nu dat het fietspad toch maar niet aangelegd zal worden. Nee sterker nog, men overweegt zelfs om dan ook maar meteen de reeds aangelegde stukken die te weinig gebruikt worden, toch maar weer af te breken en aan de geliefde auto's terug te geven. Die fietsers moeten het maar uitzoeken of liever: gewoon ook zelf weer in de auto stappen.

Ondertussen komt de overweging om eens in echte fietssteden als Kopenhagen, Berlijn en Amsterdam te gaan kijken, bij niemand op. Want tja, wij weten toch heus alles zelf beter.