Hoe moeilijk is het om een behoorlijke portie patat "friet" te bakken? Nou, daar zul je nog van opkijken. In vaal Canadese eetgelegenheden hebben ze er geen kaas van gegeten.

Meestal doorbakt men de "french fries" veel te veel, zodat er een donkere, vettige, super-ongezonde massa overblijft - want zo hebben de meeste klanten het graag. Niet van die dunne, bleke frietjes zoals je bij McDonald's krijgt, nee ze moeten donkerbruin zijn en druipen van het vet. Da's pas lekker.

De frituur is toch al een favoriet van de meeste koks in Canada. Het is waarlijk mogelijk om een maaltijd te krijgen waarvan alles uit uit de frituur komt, ook het vlees en de groente. Er zijn zelfs gelegenheden waar je "deep-fried icecream" kunt krijgen. Dan nemen ze een kogeltje ijs, doen er paneer omheen en laten het even dobberen in het frituurvet. Wat een delicatesse.

Als je je erin verdiept (wat niet aan te raden is want het is echt erg viezig) dan stel je vast dat alles in dezelfde olie wordt gefrituurd. Daarbij is het onduidelijk hoe vaak de olie ververst wordt. Men kan haast aannemen niet al te vaak - want dat is vrij kostbaar.

Zo kan het gebeuren dat je de resten van de vorige frituurbeurt zult zien blijven kleven aan de volgende maaltijd. Voor wie dat vies vindt is er soms de mogelijkheid om niet-gefrituurd eten te bestellen.

Frituren noemt men in Canada "deep-fry" maar je zegt ook "fry" als het in een pan gebeurt of op een hete plaat. Ook hier geldt het principe dat alles op één plaat gaat of in één pan. Opnieuw houd je dan kleefresten van je voorganger over. Niet zo smakelijk, eigenlijk.

Wil je wel behoorlijk te eten krijgen, dan kan dat gerust ook in Canada maar dan kom je al snel terecht in een luxerestaurant. Ook daar wordt er veel gefrituurd maar je zult hopen dat het wat zorgvuldiger geschiedt.