Bij deze busdienst staken ze al 140 dagen;
Inmiddels zou de hele busdienst opgeheven kunnen worden.
Het is inmiddels welbekend dat er in Canada vaak en veel gestaakt wordt. Is het niet bij de posterijen, dan wel bij de overheid, in het vervoer of ergens op een bedrijf. En dat telkens weer.
Meestal worden de stakingen na enkele dagen of hooguit weken wel beëindigd, maar er is er nu eentje die al 140 dagen duurt. Het gaat om het personeel van de “Cowichan Valley” busdienst. Je weet misschien niet meteen waar dat is: net benoorden Victoria, de hoofdstad van British Columbia.
In februari is men met het werk opgehouden en inmiddels wordt er nog steeds gestaakt, kennelijk omdat de vakbond het met het bestuur van de plaatselijke overheden niet eens kan worden. Niet alleen blijven de 20 stadsbussen in de garage, ook het speciaal vervoer ligt stil. Dit betekent dat bijvoorbeeld ouderen en gehandicapten nergens naar toe kunnen.
Critici van de staking merken al snel op dat het juist de zwaksten in de samenleving zijn die nu lijden. Ze moeten maar hopen dat ze van iemand op tijd een rite krijgen teneinde ergens te komen. Maar inmiddels merkt men op dat er veel minder mensen op sommige bijeenkomsten komen. Dat zijn dan bijvoorbeeld gebeurtenissen in opvangcentra voor mensen die het moeilijk hebben.
De streek is vrij dun bevolkt (zo’n 90.000 zielen in een gebied dat ongeveer 45 km lang is), dus om afstanden te overbruggen kan soms een probleem zijn. Zelfs om vijf of tien kilometer verderop naar het werk te gaan, kan dan lastig worden.
Wat willen de stakers nu eigenlijk? Tja, om te beginnen gaat het gewoon om meer geld. Maar men wil ook behoorlijke plaspauzes ingeroosterd krijgen. Bovendien is de toegang tot toiletgelegenheden slecht geregeld, daar moest ook maar eens wat aan gedaan worden. Dat van de WC’s en de pauzes klinkt reëel maar we kunnen de salariswens natuurlijk niet beoordelen.
Hoe dan ook, iedereen houdt de poot strak en inmiddels is de kwestie doorgestuurd naar een officiële bemiddelaar, aangesteld door het provinciaal bestuur. Dat heeft voorlopig ook al geen resultaten opgeleverd. Betrokkenen roepen inmiddels dat het misschien de hoogste tijd is voor het provinciaal bestuur om bindend op te treden. Daarmee zou de staking, althans voorlopig, worden opgeschort.
Toch komt het daar niet zo snel van want het regionaal bestuur vaart er eigenlijk wel bij dat de busdienst niet hoeft te rijden. Men spaart nu heuselijk enorme bakken geld. Want als er niet gewerkt wordt, dan hoeven de salarissen ook niet betaald te worden. Veel mensen vinden dat wel prima zo.
Als we nog ietsje eerlijker zijn, dan blijkt al snel dat het de meeste mensen ook echt niets uitmaakt of die bussen nu rijden of niet – want men gebruikt die toch nooit. En dat de busdienst gigantisch verlieslatend is, zelfs als die wel rijdt, dat ontkent ook niemand. Zelden zitten er meer dan enkele passagiers in een hele bus.
Nu overweegt men zelfs om dan maar helemaal de busdienst gewoon op te doeken. Ervoor in de plaats moet er dan wel een taxibusje gaan rijden. Dat is stukken goedkoper voor de overheid.
Of dat er nu inderdaad van zal komen is onduidelijk maar door er mee te dreigen worden de stakers misschien wat inschikkelijker, hoopt men wellicht?
