De laatste tijd is de handelsstrijd tussen de onderlinge Canadese provincies erg in het nieuws. Het gaat daarbij om opmerkelijke regeltjes die de betrekkingen tussen de provincies bemoeilijken.

Er wordt wel gezegd dat de interne handelsbeperkingen bijna net zo belemmerend zijn als de invoerrechten die Dictator Trump van plan was toe te passen. Men voegt eraan toe dat het een goed idee zou wezen om die handelsbeperkingen eens onder de loep te nemen en, waar mogelijk, af te schaffen. Als die betrekkingen weer verbeterd konden worden, dan zou men wellicht de schade van Trump’s invoerrechten teniet kunnen doen. Maar waar hebben we het eigenlijk over?

Een grappig voorbeeld is de verkoop van wijn. In bijna heel Canada is het niet toegestaan om alcoholische dranken over een provinciegrens te vervoeren. Dit heeft te maken met de monopolieregels van de drankdistributie in elke afzonderlijke provincie. Want ja, die zouden accijnzen moeten inleveren als er drank uit een andere provincie binnenkwam.

Maar laten we wel wezen, als je een fles heerlijke wijn in één provincie hebt gekocht, dan betaal je daar de accijns – want die zit bij de prijs inbegrepen. Toegegeven, dan betaal je die niet in de andere provincie. Uiteindelijk is het echter lood om oud ijzer. Jij bent je centen kwijt en een provinciale overheid is er beter van geworden. Is er echt een verschil? Je zou kunnen zeggen van niet.

Er wordt dan ook gezegd dat het zeer bevorderlijk zou zijn voor de handel en daardoor voor de nationale economie als iedereen gewoon wijn in een andere provincie kon bestellen en die thuis afgeleverd kon krijgen. Velen houden vol dat dit goed zou wezen voor de gehele Canadese economie. En toch houdt iedereen elkaar daarmee voor de gek. Immers, de wijn die je dan thuisbezorgd krijgt “van verre” in een handige verpakkingsdoos, die zul je niet meer ter plekke bij de drankwinkel kopen. Per saldo doet het dus niets voor de nationale economie.

Want, je gaat toch hopelijk er niet veel meer wijn door drinken? Je zult dan, hoogstwaarschijnlijk, wel meer van de ene wijn drinken en minder van de ander. Je houdt jezelf dus gewoon voor het lapje door te zeggen dat er zo een voordeel voor ’s lands economie is te behalen. Juist helemaal niet, kun je zelfs beweren.

Misschien is het tegenovergestelde wel waar. Er moeten namelijk vervoerbedrijven worden ingeschakeld om de buit van de ene provincie naar de andere te transporteren. Dat is niet zo efficiënt en het kost bovendien een boel energie. Verder zou men moeten weten dat de transportbedrijven reeds onvoldoende capaciteit hebben. Als ze dan nóg meer moeten vervoeren, kun je dan raden wat er gaat gebeuren? De tarieven zullen omhooggaan – zo wordt iedereen er uiteindelijk gewoon slechter door.

Zo zijn er ontzettend veel voorbeelden te bespeuren. Een bouwbedrijf uit een andere provincie dat biedt op een bouwproject ver weg – heeft dat nu echt zin? Men krijgt zo enorme transportproblemen van materiaal, werkwilligen en wie weet wat voor andere extra kosten. Op het einde van het project, wordt er dan echt iemand beter van?

Men houdt zichzelf zo voor de gek door te zeggen dat dit hier een oplossing zou zijn als Trump inderdaad met zijn invoerrechten begint. Door te hameren op het handelsprobleem tussen de provincies, leidt men enkel af van de werkelijke dreiging.