Afgeschaft: de Digital Service Tax in Canada;
Zo zit Canada onder de plak van de VS.
Canada, als soeverein land, heeft het recht zelf te bepalen wat voor belastingen er geheven worden in het land. Zo wilde het land beginnen met een belasting op digitale dienstverlening.
Deze vorm van belasting was bedoeld als een logisch gevolg van de grote hoeveelheid marketinggeld dat er door Canadese bedrijven wordt gepompt in de digitale media. Dat geldt verdwijnt, zogezegd, naar buitenlandse digitale megabedrijven, waar we dan meteen bij kunnen aantekenen dat het daarbij vooral gaat over Amerikaanse ondernemingen zoals Apple, Google, Disney en Amazon.
Logisch, eigenlijk, dat Canada daar een stokje voor wilde steken. Met een bescheiden heffing van 3% op de kapitaalstroom, zou er toch ruim een Miljard Dollar per jaar naar de Canadese federale staatskas moeten vloeien.
Toch wordt er al jarenlang stevig gewaarschuwd tegen deze heffing, ook binnen Canada. Critici zeggen dat deze taks eigenlijk alleen maar op Amerikaanse bedrijven rust, die inderdaad de techmarkt in Canada goeddeels sturen. Daar zou men dan van kunnen verwachten dat het regime in de VS er een groot probleem in zou zien. Je hoort ze al roepen: da’s discriminerend. En dat is iets dat men natuurlijk nooit zou doen vanuit de VS.
De heffing was reeds aangekondigd en goedgekeurd door alle niveaus van de Canadese overheid, zelfs de Koning had er al zijn goedkeuring aan gegeven. En toen, heel plotseling, kwam de Canadese overheid met de mededeling dat de heffing van tafel is. Men geeft ook toe dat men dit doet om de Amerikanen gunstig te stemmen voor wat betreft de onderhandelingen over de invoerrechten.
Inderdaad zitten Canada en de VS net om de tafel om te proberen regelen dat er een redelijk handelsverdrag tussen de twee landen komt. Al enige tijd liep Dictator Trump reeds te toeteren dat er van alles mis was met de Canadese manier van zakendoen, maar vooral dat die Digital Service Taks weg moest omdat men zich daar bijzonder over opwindt in Washington.
Je zou dan ook zonder meer kunnen zeggen dat de Canadese overheid gezwicht is voor de druk vanuit het Witte Huis. Men durfde het gewoon niet aan te volharden met de eigen belastingregels. Zo ging Canada opnieuw overstag voor de chantage uit de VS. Je moet doen wat je opgedragen wordt en als je dat niet doet, nou dan wee je gebeente.
Intussen zijn er natuurlijk ook bosjes Amerikaanse belastingregels die nadelig zijn voor Canadese bedrijven en burgers. Maar het past niet in de betrekking, om daar nu wat van te zeggen. Zeker nu de onderhandelingen in zo’n delicate fase verkeren, moeten de Canadezen vooral hun mond houden.
De consequentie van de handelswijze van de Canadezen, om ineens de belastingwetten aan te passen aan de wensen van de Amerikanen, is dat men nu bezuiden de grens precies kan zien wat je met een beetje druk kunt bereiken in Canada. De Canadezen gaan hupsakee door de knieën.
Je kunt er dan ook donder op zeggen dat de “Fair Trade Agreement” tussen Canada en de VS verre van “fair” zal wezen. Koste wat kost zullen de Amerikanen, zeker na deze laatste ontwikkeling, hun zinnetje blijven doordrijven.
