Een Canadese asbestmijn herleeft;
Maar men omschrijft het heel anders.
Het is echt al heel lang dat asbest als verboden product te boek staat. Zelfs in Canada, waar er gigantisch is verdiend aan de asbest omdat het ruimschoots beschikbaar is, mag het product ook niet meer.
Dat is een langzaam traject geweest. Aanvankelijk doken er geruchten op dat asbest wel eens schadelijk voor de gezondheid zou kunnen zijn. Die berichten werden telkens stelliger en duidelijker. Het gebruik in veel landen werd verboden en uiteindelijk heeft Canada daar ook aan toegegeven, ofschoon het wel tegen de economische belangen van de mijnbouw aanliep.
Intussen lijden er heel veel mensen, die ooit in de asbestmijnen hebben gewerkt, aan de vreselijkste longziektes. Er wordt, bijvoorbeeld in BC, wel gezegd dat het nog altijd de meest voorkomende doodsoorzaak is, veroorzaakt door de werkomgeving. Dit komt omdat de latente tijd van deze aandoening onzettend lang is. Het kan wel 40 jaar duren voordat men er ziek van wordt.
De laatste grote asbestmijn in British Columbia is gesloten in 1992; die was gelegen in Cassiar. Het is een zeer uitgestrekt gebied met een geringe bevolkingsdichtheid – dus de ellende ligt er redelijk veilig bij. Maar toch is men weer naar het gebied teruggekeerd want er is nu jadeïet gevonden, het ruwe materiaal waarvan jade gemaakt kan worden. Het is een vrij populaire siersteen.
Opnieuw worden hele busjes met gretige werknemers naar de mijnplek gereden teneinde in deze stoffige omgeving een flinke boterham te verdienen – want werken in de mijnbouw is nog altijd een goedbetaalde baan. In deze streek kan men wel wat tewerkstelling gebruiken, dus men wil niet al te moeilijk doen over die ouderwetse voorschriften.
Bovendien zegt de mijnbouwonderneming dat het nu allemaal heel anders gaat dan tientallen jaren geleden en dat de winning van het jadeïet volledig veilig is. Dat klinkt overtuigend maar dat is het op zich niet. Immers, zo sprak men ook in de tijden van de asbestwinning.
De baas bij de mijn legt het eenvoudig uit: "There's provisions to make sure it's absolutely safe and nobody's exposed to anything that would be harmful to them.” Daar kunnen we blij mee zijn, zou je zeggen.
Maar nog altijd wordt er door veel mensen in de asbestwereld ontkennend gereageerd op de medische gevolgen van de blootstelling aan asbeststof. Dat er een enorm overschot is aan patiënten die lijden aan asbestosis, mesothelioma en andere kankervarianten die beslist met asbest te maken hebben, doet men af als toeval. Dat kan toch ook aan iets anders gelegen hebben?
Nu gaan mensen met dat soort medische waanideeën een jademijn bedrijven op de plek waar nog ruimschoots stof uit het asbesttijdperk aanwezig is. Hoe geloofwaardig is het dan dat men de belangen van de mijnwerkers voorop heeft staan? Hoe logisch is het dat men de aandoeningsrisico’s weet te onderkennen?
Opnieuw regeert de Heilige Dollar. De mijnbouwmaatschappij verdient er lekker aan en veel werknemers worden er financieel ook goed beter van. Dat is dan toch een win-win? Voorlopig …
