Hoe lost Canada haar afvalprobleem op?
Soms zelfs door de vuilstort gewoon te verplaatsen!
Ook Canada produceert, net als elk modern land, gigantisch veel afval. Vrijwel al het vuil wordt echter onverwerkt gewoon gestort en dan ingegraven ofschoon dat natuurlijk geen oplossing is.
Omdat Canada ruim voldoende land heeft, lijkt het op zich niets te geven daar flink wat van te verspillen door het als vuilopslagplaats te gebruiken. Toch beginnen de inzichten daarover zich nu langzaam te ontwikkelen. Laten we, in feite, niet een gigantische bende achter voor de volgende generatie? Zullen die niet de boel moeten opknappen en saneren?
Inmiddels blijkt dat de afvalbom af en toe ook op onszelf kan terugslaan. Enkele stortplaatsen zijn al gaan lekken zodat er kwalijke materialen het grondwater in zijn gesijpeld. De drinkwatervoorziening en de bronnen voor de irrigatie van de landerijen komen daardoor in onmiddellijk gevaar. Het is al op verschillende plaatsen in Canada noodzakelijk gebleken de afstortvelden op te graven. Dat kost een vermogen en het verplaatst het probleem eigenlijk. Want wat doet men dan hier? Men stort het honderd kilometer verderop opnieuw. Niet te filmen, eigenlijk, in deze milieubewuste tijden.
Hergebruik en gesorteerde vuilverwerking doen het niet best in Canada. Veel mensen douwen nog altijd al hun vuil in de gewone afvalzak. Zo zijn ze het gewend en ze vinden het belachelijk om daar wat aan te veranderen. Velen doen weer wel mee aan de gescheiden inzameling. Helaas wordt er echter weinig mee gedaan. De droeve waarheid is dat bijvoorbeeld veel plastics, ofschoon gescheiden ingezameld, toch weer gebundeld en wel op de stort terechtkomen.
Maar het kan ook anders. Een Noors bedrijf heeft zich gemeld om het afval te verwerken en te verbranden. Hier en daar doet men dat al wel in Canada, maar het gaat vaak om kleinere primitieve proefprojecten waar nog altijd weinig mee wordt gedaan. Men verbrandt dan bijvoorbeeld aan een te lage temperatuur waardoor allerlei enge gassen vrijkomen.
De Noren beloven het wel goed te doen. Om te beginnen zorgt men dat het afval wordt verwerkt, er komt energie vrij die gebruikt kan worden en men koppelt er een kooldioxide opslagsysteem aan vast. Al met al is het een methode die al decennialang in veel moderne landen wordt gebruikt.
De vraag is of dit zal aanslaan in Canada - een land met zo veel ruimte en bovendien met zo veel goedkope energie? Het kost immers geld om het goed te doen en het milieu te ontzien.
Voorlopig pakt men het aan met wervende teksten: "There is significant potential to grow Canada's waste-to-energy market with innovations and partnerships that are starting right here". Dat klinkt goed maar het verandert weinig aan de gewoontes van de mensen.
Want daar moet de oplossing van het probleem beginnen: bij de mensen. Is het land daar rijp voor of sukkelen we liever verder op de alom bekende manier?
