Je denkt misschien dat het Canadese daklozenprobleem echt iets is voor de grote steden zoals Toronto, Calgary, Vancouver en Montreal. En in beginsel is het dat ook wel.



Maar er zijn ook nogal wat kleinere steden waar het aantal thuislozen en daklozen procentueel erg groot is. Neem eens het stadje Moncton in New Brunswick met zo'n 60.000 inwoners. Er wordt gezegd dat er hier in de winter liefst 400 daklozen te tellen zijn. Eén op de honderdvijftig inwoners dus? Dat zou dan, procentueel, een nog veel grotere crisis zijn dan in Canada's grootste steden. De vraag is of dit logisch is te verklaren. En dat is het.

Net als in Canada's allergrootste steden, heeft Moncton een zuigende werking op de ruime omgeving. Omdat er geen andere grote steden zijn, trekken velen die zich ervan bewust zijn dat er grote problemen op hen afkomen, liever naar een grotere plaats dan dat ze blijven afwachten in hun vertrouwde omgeving. Het is algemeen bekend dat er nogal wat opvangplekken zijn in Moncton - en daar komt men op af. Dat die opvangplekken al snel vol zitten, dat is een ander verhaal. Het probleem is al vele jaren gaande en het ziet er niet naar uit dat er echt een oplossing voor gevonden gaat worden.

Intussen puilen de kelders van de kerken uit en alle opvangplekken zijn druk doende er nog wat bedden bij te plaatsen. Hele hordes met vrijwilligers, vooral zelf ook ouderen, organiseren soepkeukens en andere activiteiten voor de grote groepen die zich vooral komen melden als het weer bitterkoud wordt. In deze plaats kan het inderdaad vreselijk koud worden. Een winter met temperaturen van min 20 is hier de normaalste zaak van de wereld.

Om ergens in een tentje te wonen, is dan ook echt geen oplossing. Het provinciaal bestuur heeft zich inmiddels met het gemeentebestuur aan een soort onderhandelingstafel laten lokken teneinde een wat meer permanente oplossing voor deze kwestie te bedenken. Men verwacht vooral wel wat steun van de provincie, die zojuist naar buiten is gekomen met een financiële meevaller van tientallen miljoenen Dollars. Zou daar niet een deel van kunnen worden gebruikt om het daklozenprobleem op te lossen?

Eén overweging is om semipermanente prefab woninkjes neer te zetten, ergens op een vrij parkeerterrein dat toch nauwelijks wordt gebruikt. Daar heeft toch niemand last van dan? Maar er zijn wel buurtbewoners die daar weer tegen ageren. Het zou kunnen leiden tot meer misdaad, tot onrust in de buurt, vervuiling, lawaai, verkeershinder en wie weet wat voor andere ellende nog meer. Immers, veel daklozen hebben ook andere problemen. Door zoveel daklozen bij elkaar te zetten, zullen die problemen zich wellicht gaan verveelvoudigen, zo luidt de redenering.

Eén politicus zegt het wel heel cru. Door Moncton "aantrekkelijker" te maken voor daklozen, zal dat nog weer verdere aantrekkingskracht uitoefenen op daklozen elders, zodat er misschien nog wel meer op af komen. Immers, zo wordt dan al snel rondverteld, hier word je behoorlijk behandeld. Je kunt er trouwens wel vanuit gaan dat deze redenering juist is. Maar of dat dan een reden is maar helemaal niets te doen of althans veel minder, dat is weer een andere vraag.

Een grootscheepse landelijke aanpak om het daklozenprobleem zou beter zijn. Dan moet je plots de zorg, de armoedebestrijding en huisvesting verbeteren. Wie zal dat betalen?