Veruit het grootste deel van Canada's afvalproductie gaat naar de stortplaats. Zojuist is gebleken dat het percentage hergebruik en compostering aan het teruglopen is.

Veel statistische informatie is er niet beschikbaar voor wat betreft Canada's afvalprobleem. Men schaamt zich dan ook terecht voor de almaar uitdijende stortplaatsen - dat probleem houdt men liever stil. Maar de stad Winnipeg heeft zojuist toch een boekje opengedaan over de ontwikkelingen op dit terrein.

In deze stad is het percentage afval dat naar de stort gaat de afgelopen tien jaar opgelopen van 70 procent van het aanbod naar 75%. Om het anders te zeggen: het percentage afval dat hergebruikt wordt of gecomposteerd, dat is teruggelopen van 30 maar 25%. Kenners zeggen dat dit een zorgelijke ontwikkeling is.



Hergebruik is ook beslist problematisch in Canada. Ofschoon het veelal wel apart wordt aangeboden in de bekende blauwe zakken voor glas, metaal en plastics, wordt er verder weinig mee gedaan. Want ja, het is vaak vies en moeilijk te sorteren - en het aantal fabrieken dat iets met deze grondstoffen kan doen is gering, en bovendien vaak duizenden kilometers ver weg. Dan lonkt de stortplaats al snel, zijnde een veel goedkopere oplossing voor de vuilnisophaaldienst, die continu financieel onder druk wordt gezet. Het moet efficiënter; nou dan maar afstorten die handel.

Organisch materiaal is een ander verhaal. Op veel plekken in Canada heeft men nog nooit van een groenbak gehoord - maar waar die er wel is doen veel bewoners er gewoon niet aan mee want is het zo'n gedoe. Het uitsorteren van organisch materiaal op een afvalinzamelpunt, wat technisch mogelijk is maar vrij kostbaar, gebeurt hier ook zelden.

Het blijft een probleem hoe om te gaan met de stortplaatsen. Met enorme zandlichamen en dikke plasticlagen probeert men het afval te isoleren. Langs de ene kant blijven er echter toch giftige producten uitlekken tot in het grondwater en langs de andere kant komen methaangassen vrij die vaak zo in de lucht vervliegen - wat zwaar ozonbelastend is.

De realiteit van het afvalprobleem is en blijft dat men het probleem probeert door te schuiven naar de volgende generatie. Die zullen een gifberg aantreffen; ze zullen ons er niet dankbaar voor zijn.