Bieda i samoobwinianie

W Kanadzie często spotyka się ludzi naprawdę biednych. Jest wielu włóczęgów, bezdomnych i żebraków, zwłaszcza w dużych miastach.

Biedę w Kanadzie widać także w zasobach mieszkaniowych, które tu i ówdzie naprawdę zaczynają przypominać slumsy. Dzieje się tak nie tylko w dużych miastach, tragiczne przypadki ubóstwa można spotkać także na wsiach.

Uderzającym zjawiskiem w Kanadzie jest to, że wiele osób nie tylko reaguje na to nonszalancko, ale także patrzy z góry na „tego rodzaju ludzi”. Wiele osób uważa, że jest to po prostu ich wina. Gdyby tylko musieli pracować ciężej.

Poziom pomocy

Definicja ubóstwa

Właściwie w Kanadzie nie ma definicji ubóstwa. Istnieje oficjalna granica ubóstwa, ale jeśli jesteś poniżej niej, przysługują Ci jedynie minimalne prawa.

Pomoc dla bezdomnych i włóczęgów jest minimalna i zależy w dużej mierze od tego, gdzie się znajdujesz, ale nigdy nie bardziej niż gołe zadrapanie. Dzieje się tak dlatego, że nie mają stałego adresu.

Tu nie ma dopłat do czynszu.

Uzależnieni

Od jednego problemu do drugiego

Kliniki psychiatryczne są zamknięte od kilkudziesięciu lat. Dostają pigułkę.

Jeśli sytuacja wymknie się spod kontroli, nie będzie już prawie żadnego schronienia.

Czyhają uzależnienia i wszelkiego rodzaju inne nadużycia. Ciężkie narkotyki powodują co roku tysiące ofiar.

Organizacja pożytku publicznego

To też jest często więcej niż smutne

Na szczęście w Kanadzie istnieje sporo „banków żywności”. W ostatnich latach zrobiło się o nich znacznie więcej.

Istnieją również jadłodajnie i inne instytucje działające charytatywnie.

Szczególnie w dużych miastach bardzo smutny jest widok ogromnych tłumów w tego typu punktach dystrybucji. Często konieczna jest obecność policji.